Γράφει ο Κυριάκος Δημητρόπουλος
«Once I was done feeling sorry for myself, I decided to go out in the world again and see … people everywhere that would say, ‘Thank you Bray, man. When you coming back home?’ And then every once in a while there would be someone I would meet that would be truly remarkable, and you know who you are. But these people they would come to me. They would come to me, and they would say, ‘Bray, I just wanted to thank you, man, because I was in a time of need, and I lost people that were close to me, and I lost my self-confidence, and I felt weak, and I felt vulnerable, and in this weakened state I found your words, Bray. I found your words, and I just wanted to thank you, man. You saved my life, Bray.».
Αυτά ήταν τα συγκλονιστικά λόγια με τα οποία ο Bray Wyatt πραγματοποίησε ενδεχομένως το καλύτερο promo στα χρόνια του στο WWE.
Ένας τόσο χαρισματικός, ευρηματικός και πολυμήχανος χαρακτήρας από τον Windham Lawrence Rotunda που άλλαξε πολλά στο wrestling. Δημιούργησε νέους fans, έφερε στο προσκήνιο καινοτόμες ιδέες στο κομμάτι του creative και φανέρωσε πως ακόμα και σε μια εταιρεία με… στενό προφίλ όπως το WWE, κάθε gimmick μπορεί να επιτύχει αρκεί να πιστέψεις σε μια ιδέα και να την υποστηρίξεις ως το τέλος.
Όλα αυτά και ακόμα παραπάνω ήταν ο Bray Wyatt.
Μια είδηση που ελπίζαμε να ήταν ένα ψέμα
Ομολογώ πως στο άκουσμα της είδησης τόσο εμείς στο PW όσο και όλοι οι fans του wrestling, σαστίσαμε.
Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε τι είχαμε μόλις διαβάσει και ελπίζαμε να ήταν ένα ψέμα. Και ακόμα του ελπίζουμε, όμως δεν είναι.
Ο Windham Rotunda ήταν εξαιρετικά αγαπητός. Μπορεί να επρόκειτο για έναν ιδιόμορφο και σκληρό χαρακτήρα στα πλαίσια του booking του όλα αυτά τα χρόνια, ωστόσο στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια από τις καλύτερες ψυχές στο χώρο.
Για να αντιληφθεί κανείς πόση αγάπη και σεβασμό του είχαν οι συνάδελφοι του, αρκεί να ρίξει μια ματιά κανείς στις αντιδράσεις και τα αφιερώματα που ακολούθησαν μετά το θάνατο του…
«Υπηρέτησε» με άψογο τρόπο κάθε χαρακτήρα του
Ο Bray Wyatt ως χαρακτήρας ουσιαστικά… γεννήθηκε το 2012. Ακόμα και πριν όμως από την Wyatt Family της οποίας ηγήθηκε, υπήρξε ο Husky Harris.
Το μέλος των Nexus του CM Punk, πριν επιστρέψει στο FCW (έπειτα NXT) όπου και… αναγεννήθηκε.
Μαζί με τους Luke Harper και Erick Rowan διέλυσαν τα πάντα στο πέρασμά τους και χάρη σε αυτό τον evil χαρακτήρα οδηγήθηκε πλάι τους (αναπόφευκτα) στο επόμενο βήμα, στο main roster.
Ακολούθησαν feuds και εξαιρετικοί αγώνες με όλους τους μεγάλους σταρ. Από τους Kane, Chris Jericho, CM Punk στους Randy Orton, John Cena, Roman Reigns, John Moxley, Seth Rollins, Undertaker.
Και φυσικά, ταυτόχρονα πολλές και διαφορετικές περσόνες. Από τον Reaper, στον Eater Of Worlds και από εκεί στο New Face Of Fear, στην συναρπαστική Tag Team με τον Woken Matt Hardy και στο Firefly FunHouse, αλλά και βεβαίως στον άκρως τρομακτικό Fiend, που μπορούσε να παρασύρει οποιονδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο στην «κόλαση».
Ο Rotunda δεν κατάφερε απλώς να… υπηρετήσει άψογα όλους αυτούς τους χαρακτήρες, αλλά την ίδια στιγμή να «κερδίσει» τον ιδιότροπο Vince McMahon, γεγονός που κάνει την επιτυχία του… διπλή.
Παράλληλα, μπόρεσε να «ανεβάσει» και πολλούς άλλους παλαιστές και παλαίστριες με τους οποίους δούλεψε, με ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα να είναι αυτό της Alexa Bliss.
Κατέκτησε τίτλους, αλλά δεν… τους χρειαζόταν
Και μέσα σε όλα τα παραπάνω, μπαίνουν στην εξίσωση βεβαίως και… οι τίτλοι!
Ο Bray Wyatt στέφθηκε WWE Champion μια φορά, WWE Universal Champion δύο φορές, RAW Tag Team Champion μια φορά, Smackdown Tag Team Champion δύο φορές, ενώ το ματς του με τον John Cena το 2014 στο Payback αναδείχθηκε από το PWI ματς της χρονιάς! Και ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε και εκείνο στην Wrestlemania 36 (σ.σ. μπορείτε να το παρακολουθήσετε ξανά παραπάνω στο κείμενο)!
Ωστόσο, όσο κι αν ακούγεται τραβηγμένο οι χαρακτήρες του Wyatt όλα αυτά τα χρόνια δεν είχαν… ανάγκη τους τίτλους. Διότι από μόνοι τους ήταν ξεχωριστοί σε κάθε επίπεδο. Κι αυτό αρκούσε!
Το μυαλό του, η ευρηματικότητα που τον διακατείχε κέρδισε άπαντες στην βιομηχανία και βεβαίως άνοιξε το δρόμο για πολλούς άλλους παλαιστές και παλαίστριες που σκέφτηκαν ή θα σκεφτούν να «χτίσουν» μια τέτοια περσόνα, όσο δύσκολο κι αν αυτό φαντάζει.
Τα entrances που καθήλωναν άπαντες
Και φυσικά δεν γίνεται να μην θυμάται κανείς τον Bray Wyatt για την… ανατριχίλα που πρόσφερε με τα entrances του.
Κάθε χαρακτήρας του (αφού είχε ντεμπούταρε στο main roster ανανεωμένος το 2013) είχε κι έναν ξεχωριστό τρόπο με τον οποίο εισερχόταν στο ρινγκ. Το σκοτάδι, οι τρομερές μουσικές, η λάμψη από τα χιλιάδες φλας. Όλα συνέθεταν μια μοναδική είσοδο στο ρινγκ, που κάθε φορά γινόταν ολοένα και πιο ενδιαφέρουσα.
Το να είσαι ένας ποιοτικός wreslter είναι καλό, το να μπορείς όμως να επινοήσεις και να ανταποκριθείς σε τόσα διαφορετικά και μοναδικά πλάνα των σεναριογράφων, χτίζοντας μια μοναδική σχέση με τους συναδέλφους σου και το κοινό, είναι αυτό που πραγματικά μπορεί να σε κάνει να ξεχωρίσεις και να γράψεις ιστορία.
Και ο Windham Rotunda τα πέτυχε όλα αυτά. Γι’αυτό και έμεινε στην ιστορία, γι’αυτό και η απώλεια του είναι άδικη και μεγάλη, γι’αυτό και θα ζει στις καρδιές μας.
–Voice Of The Voiceless
