Γράφει ο Κυριάκος Δημητρόπουλος
Το γεγονός ότι δύο μεγάλες εταιρείες στο χώρο του wrestling όπως το AEW και το NJPW συνεργάζονται, αυτό μόνο καλό κάνει στο προϊόν και τη βιομηχανία.
Την ώρα που για δεκαετίες του WWE ύψωνε τοίχους, είναι ευλογία να μπορούμε να παρακολουθήσουμε αγώνες αγαπημένων μας παλαιστών/παλαιστριών ακόμα κι αν βρίσκονται σε διαφορετικά promotions.
Ήδη μάλιστα η αμερικανική και η ιαπωνική εταιρεία έχουν συνεργαστεί δύο φορές (15 Μαρτίου 2023 και 25 Ιουνίου 2023) και μας έχουν προσφέρει απλόχερα πανέμορφο θέαμα με δυναμικά παιχνίδια, τα λεγόμενα dream matches.
Ως εδώ… όλα τέλεια!
Καλύτερη παρουσίαση και πιο ολοκληρωμένα storylines
Επειδή όμως πρέπει όπως λέμε τα καλά, να ασκούμε και την ανάλογη κριτική, πιστεύω πως το φετινό Forbidden Door θα έπρεπε να είναι καλύτερα οργανωμένο.
Όχι ως προς το κομμάτι του μάρκετινγκ, αλλά βεβαίως ως προς το καθαρά αγωνιστικό σκέλος και την σωστότερη προώθηση των storylines των αναμετρήσεων που παρακολουθήσαμε.
Είναι τέλειο να βλέπουμε dream matches, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα τα βλέπαμε ποτέ, ωστόσο στην συγκεκριμένη περίπτωση έλειψε σε πολλά από αυτά το… build up που θα άξιζαν να έχουν.
Βλέποντας την κάρτα του show, καταλαβαίνει κανείς εύκολα πως τα μοναδικά storylines με διάρκεια και που παρουσιάστηκαν όπως έπρεπε ήταν στα ματς των Kenny Omega με τον Will Ospreay και εκείνο της Elite με το Blackpool Combat Club. Άντε να βάλω μέσα σε αυτά και τους Sting, Darby Allin, Chris Jericho και Sammy Guevara.
Στα υπόλοιπα όμως;
Είναι πραγματικά υπέροχο να βλέπεις τον Bryan Danielson να συγκρούεται με τον Okada, τέλειο να παρακολουθείς τους MJF και Tanahashi να τα δίνουν όλα στο ρινγκ. Πρέπει, όμως, να υπάρχει και το ανάλογο investment σε αυτές τις μονομαχίες.
Και όχι απλά να βάζεις δύο κορυφαία ονόματα από το πουθενά να παλεύουν, όπως συνέβη με το τραγικό pairing του SANADA με τον Jack Perry.
Και εδώ υπάρχει και μια άλλη παράμετρος.
Το αμερικανικό crowd και οι Ιάπωνες αστέρες
Μπορεί οι hardcore wrestling fans να γνωρίζουν πολύ καλά τι εστί Okada, τι εστί Tanahashi, τι εστί Naito, τι εστί LIJ, τι εστί SANADA.
Οι υπόλοιποι όμως; Πως περιμένεις το κοινό να μπορεί να αντιδράσει πραγματικά καλά, όταν φέρνεις αστέρες από την Ιαπωνία και δεν τους έχεις δώσει το χρόνο να συνδεθούν με τον κόσμο; Ρητορικό το ερώτημα.
Μπορώ να καταλάβω οτι σε ορισμένες περιπτώσεις δεν υπάρχει ο χρόνος, ωστόσο όπου υπάρχει το ανάλογο πλάνο, όλα μπορούν να λυθούν.
Θερμή παράκληση λοιπόν στον Tony Khan και στους ιθύνοντες του NJPW. Το Forbidden Door 3 να μην συμπεριλαμβάνει απλώς random dream matches, αλλά να μας δώσει την ευκαιρία να επενδύσουμε πραγματικά σε μια ολοκληρωμένη κάρτα.
Και από άποψη storylines και από άποψη γνώσεων για αυτούς τους ανθρώπους που… σπάνε τα κορμιά τους για χάρη μας.
–Voice Of The Voiceless
