Γράφει ο Αιμίλιος Βελία
Το WWE Draft ήρθε και πέρασε φέτος και ίσως είναι η σωστή στιγμή να θίξουμε την αχχίλειος πτέρνα του παρόντος συστήματος storytelling στο WWE: το brand split.
Η ανοργανωσιά και η απουσία αλληλουχίας αποτελούσαν εξέχοντα χαρακτηριστικά αυτού του συστήματος, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Με την αλλαγή ηγεσίας στο creative του WWE, το 2024 θα είναι μια πρωτοφανής ευκαιρία να καλυφθούν τα «κενά» του.
Παρακάτω, θα παραθέσω τρεις τρόπους με τον οποίο μπορεί το WWE να κάνει ακριβώς αυτό.
Κρατήστε τα roster διαχωρισμένα… πραγματικά!
Ας ξεκινήσουμε με το πιο προφανές (και χρόνιο) πρόβλημα του brand split, την έλλειψη συνέπειας του. Φαίνεται πως κάθε μέλος του Raw ή του SmackDown μπορεί ασύλληπτα να «πηδάει» από το ένα σόου στο άλλο, καθιστώντας το κόνσεπτ της «αποκλειστικότητας» του brand split άσκοπο.
Αν είναι αυτό το σύστημα να αποτελέσει βασικό συστατικό του storytelling του WWE, θα χρειαστεί με αυστηρότητα οι wrestlers που έχουν ανατεθεί σε ένα από τα brands να μείνουν εκεί μια και καλή. Άλλωστε, γιατί να υπάρχουν δύο ξεχωριστά roster;
Επιπλέον, οι παλαιστές πρέπει να μένουν «πιστοί» στα brands τους. Αυτό σημαίνει ότι σε ένα ιδανικό σενάριο, συγκεκριμένοι σταρ μένουν σταθεροί για αρκετά χρόνια σε ένα από τα δύο σόου και γίνονται οι «σημαιοφόροι» τους.
Σαν παράδειγμα μπορούμε να δούμε τα roster του WWE κατά το Ruthless Aggression Era, όπου παλαιστές όπως οι Kurt Angle και Eddie Guerrero αποτελούσαν «πυλώνες» του SmackDown, ενώ οι Triple H και Randy Orton έκαναν το ίδιο για το Raw.
Όχι μόνο έτσι θα σταθεροποιηθεί το τοπίο των storylines, αλλά και θα πολλαπλασιαστούν οι ευκαιρίες να δημιουργηθούν νέοι μεγάλοι σταρ.
Ποικιλία στην παραγωγή
Ο νέος επικεφαλής της τηλεοπτικής παραγωγής του WWE, Lee Fitting, έχει κάνει άψογη δουλειά με τη νέα σκηνοθεσία των σόου. Από τα καλαίσθητα γραφικά που προλογίζουν τους αγώνες μέχρι και τα φοβερά μονόπλανα στα entrances, η δουλειά του βραβευμένου παραγωγού έχει φέρει νέα ζωή στο παρόν προϊόν.
Ο Fitting μπορεί να αξιοποιήσει ακόμα περισσότερο το ταλέντο του στη διαφοροποίηση των brands. Θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον αν η οπτική ταυτότητα του SmackDown ήταν πλήρως διαφορετική από εκείνη του Raw.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις καινούργιες παρεμβάσεις που ήδη βλέπουμε να αναπτύσσονται στο αισθητικό ρεπερτόριο του WWE, στο Raw θα ταίριαζε μια ρεαλιστική προσέγγιση, «καδράροντας» τη δράση όπως ένα κανονικό μαχητικό άθλημα σαν το UFC.
Παράλληλα, το SmackDown μπορεί να διατηρήσει μια πιο «θεατρική», κλασσική pro wrestling ταυτότητα, η οποία θα επικεντρώνεται στο δράμα, τις προσωπικότητες και στα promo τους.
Με δύο σόου, γεννιούνται δύο τρόποι προσέγγισης της τέχνης του pro wrestling
Μεγαλύτερη έμφαση θα δοθεί στην μοναδικότητα των brands αν βλέπουμε διαφορετικό είδος προγράμματος μεταξύ τους.
Όπως έχουν διαμορφωθεί τα παρόντα roster, φαίνεται πως σταδιακά αναπτύσσεται ένας ξεχωριστός… αέρας ανάμεσα στα δύο σόου. Στο Raw, πρωταγωνιστεί το σθεναρό και επιδέξιο pro wrestling in-ring action, με κύρια πρόσωπα σκληρούς και πειθαρχημένους αθλητές όπως τους Gunther, Ilja Dragunov, Ricochet και Seth Rollins.
To SmackDown, εν τω μεταξύ, αποτελείται από τους πιο ταλαντούχους show men και promo cutters της εταιρείας. Ήτοι, τους Cody Rhodes, Roman Reigns, Jade Cargill, LA Knight κλπ. Το blue brand δηλαδή επικεντρώνεται στα storylines και τους χαρακτήρες. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι το ένα δε θα μοιράζεται χαρακτηριστικά του άλλου.
Παρόλα αυτά, θα λειτουργήσει προς συμφέρον του WWE αν επικεντρωθούν όλο και περισσότερο σε αυτές τις διαφοροποιήσεις που (πλέον οργανικά) καλλιεργούνται ανάμεσα στα δύο σόου. Θα αναπτυχθεί ενδιαφέρον σε ένα μεγαλύτερο εύρος κοινού στο πρόγραμμα και, στο σύνολο του, θα μας δώσει πιο ενδιαφέρον περιεχόμενο εβδομαδιαίως!
-The Sharpshooter
