Γράφει ο Κυριάκος Δημητρόπουλος
Η αλήθεια είναι πως στην περίπτωση επιστροφής του CM Punk δεν ήμασταν καθόλου προετοιμασμένοι. Καθόλου όμως.
Στην περίπτωση της συζύγου του AJ Lee τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Τα δημοσιεύματα ολοένα και πλήθαιναν τις τελευταίες εβδομάδες και για να γράφουμε και την πραγματικότητα. Λίγο πολύ όλοι το «βλέπαμε» να συμβαίνει.
Αυτή η εξέλιξη, όμως, δεν αναιρεί τα συναισθήματα που μου γεννήθηκαν τα ξημερώματα, όταν παρακολούθησα τη μεγάλη επιστροφή, μιας εκ των κορυφαίων παλαιστριών στην ιστορία της εταιρείας.
Θα σας περιγράψω ακριβώς ό,τι ένιωσα. Χαρά, νοσταλγία, ευγνωμοσύνη.
1. Χαρά: Χαρά γιατί ήθελα πολύ να συμβεί αυτή η επιστροφή. Όχι μόνο για τον CM Punk και το πόσο ευτυχισμένος εκείνος θα ήταν που θα μοιραζόταν το ρινγκ με την γυναίκα του (πλέον), αλλά και για όλους εμάς τους fans. Το reaction στο στάδιο, τα φανέρωσε όλα. Και φυσικά, αισθάνομαι χαρά και ανυπομονησία για όσα θα ακολουθήσουν…
2. Νοσταλγία: Δεν μπορώ να διανοηθώ ώρες ώρες, ότι storylines που έβλεπα και λάτρευα, είναι πια 10ετίας+. Δεν αναφέρομαι μονάχα στο drama του 2012-13 ανάμεσα σε CM Punk και AJ Lee, αλλά και σε τρίτα πρόσωπα όπως οι Kane, Daniel Bryan, Dolph Ziggler, Eva Torres. Ήταν ωραίες εποχές, αλλά αυτές που ζούμε τώρα είναι ακόμα καλύτερες.
3. Ευγνωμοσύνη: Εδώ, είναι απλά τα πράγματα. Είμαι ευγνώμων που είμαι fan του WWE. Που έζησα εκείνα τα χρόνια, που έμαθα πράγματα και που παρακολουθώ ακόμα και τώρα. Όσο μπορώ, ποτέ δεν θα πάψω να το κάνω. Δεν είναι μόνο οι ιστορίες και το περιεχόμενο τους, είναι τα τραγούδια, είναι ο κόσμος στο στάδιο, είναι οι τίτλοι, είναι τα πάντα από όσα συνοδεύει αυτή η τέχνη.
Για την AJ, θα ευχηθώ μετά από τις 3.812 μέρες της απουσίας της, να το ζήσει στα άκρα, να το απολαύσει και να μας χαρίσει στιγμές για τις οποίες θα μιλάμε τα επόμενα 10 χρόνια.
Voice Of The Voiceless
