Γράφει ο Αιμίλιος Βελία
Αμέτρητοι βετεράνοι της βιομηχανίας και παλιοί wrestling fans δυσανασχέτησαν όταν ανακοινώθηκε η σειρά ντοκιμαντέρ του Netflix, WWE Unreal.
Το doc αυτό, με λίγα λόγια, «ξεγυμνώνει» τη βιομηχανία και αφαιρεί κάθε είδους εχεμύθεια από τη διαδικασία της προετοιμασίας ενός pro wrestling event. Υπήρχε όντως όμως αυτή η εχεμύθεια;
Τι είναι kayfabe;
«Kayfabe» ορολογούνται, υπό μια ευρεία στέγη, τα μέτρα που παίρνουν οι παλαιστές για να κρατούν τη πραγματική τους ζωή και προσωπικότητα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και της κοινής γνώμης. Σκοπός αποτελούσε πάντα η διατήρηση της αληθοφάνειας των γεγονότων μέσα στο ρινγκ και απόκρυψη του τρόπου λειτουργίας στα backstage. Ουσιαστικά, προσπαθώντας να πείσουν το κοινό ότι αυτά που γίνονται στο wresting πρόκειται για αληθινά γεγονότα.
Με το Unreal να αποτελεί επίσημο προϊόν του WWE, πολλοί υποστηρίζουν πως το kayfabe, αν δεν ήταν ήδη «νεκρό», τώρα πλέον έχει… θαφτεί πλήρως. Οι προσωπικές ζωές παλαιστών, όπως και οι αλληλεπιδράσεις τους πίσω από τη κουρτίνα καταγράφονται με ξεκάθαρο τρόπο στον φακό του Netflix και του WWE. Δεν πρόκειται απλά για μια σειρά που δείχνει το πώς στήνονται οι αγώνες ή πώς προετοιμάζονται οι παλαιστές, δηλαδή κάτι που εμείς σαν hardcore fans γνωρίζαμε. Πρόκειται πλέον για μια ωμή, ανοιχτή παραδοχή από το ίδιο το WWE για το τι τρέχει πίσω από τη σκηνή.
Το WWE προσαρμόζεται στις εποχές
Χάνεται λοιπόν η μαγεία του wrestling ή μήπως μπαίνουμε σε μια νέα, πιο… ώριμη εποχή; Οι νοσταλγοί του kayfabe θεωρούν πως το θέαμα χωρίς τον «μανδύα» της αληθοφάνειας αφαιρεί όλη την ουσία. Ότι η πηγή ψυχαγωγίας για το wrestling ήταν σε μεγάλο βαθμό η πίστη στην αλήθεια των γεγονότων που γίνονται στο ρινγκ. Από την άλλη, οι fans συνηθισμένοι στις insider γνώσεις, έχουν διαφορετική σχέση με το προϊόν. Θέλουν να ξέρουν τι γίνεται στα παρασκήνια, να ακούν για τις εντάσεις, τα backstage politics, ακόμη και τα botches.
Στην πραγματικότητα, το Unreal έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που ήδη συνέβαινε: το κοινό είχε πρόσβαση σε παρασκηνιακή πληροφόρηση εδώ και δεκαετίες. Από τα dirt sheets ανά τα χρόνια, shoot συνεντεύξεις και podcasts, μέχρι και leaks σεναρίων. Το WWE γνωρίζει πολύ καλά τι γίνεται, και αντί να συνεχίσει να υποστηρίζει το σαθρό (στο ευρύ κοινό έστω) αφήγημα του kayfabe, προσαρμόζεται στις συνθήκες. Η ίδια η εταιρεία που κάποτε έδινε μάχες για να το προστατεύσει, τώρα εκμεταλλεύεται την κατάρρευσή του.
Μπορούμε να συνεχίσουμε να το απολαμβάνουμε;
Το ερώτημα είναι: μπορεί το pro wrestling να σταθεί χωρίς kayfabe; Ή μήπως ο μύθος του kayfabe ήταν πάντα υπερτιμημένος, και αυτό που πραγματικά κρατά ζωντανό το wrestling είναι οι ιστορίες, οι χαρακτήρες και η ικανότητα των performers να σε κάνουν να νιώθεις;
Ίσως, λοιπόν, η ουσία να μην είναι αν το kayfabe «πέθανε», αλλά αν το wrestling παραμένει ικανό να συγκινεί. Γιατί, είτε ξέρεις ότι ένα ματς είναι προσχεδιασμένο, είτε όχι, αυτό που τελικά μετράει είναι η στιγμή που σηκώνεσαι από τον καναπέ, φωνάζεις, γελάς ή επενδύεις συναισθηματικά στην ιστορία που αφηγείται στην οθόνη σου.
Οι αντιδράσεις νέων θεατών
Θα μπορέσει το Unreal να δημιουργήσει λοιπόν wrestling fans υπό αυτό το πρίσμα; Φυσικά και υπάρχει μια μαγεία στο να μη γνωρίζει ένας θεατής πως αυτό το θέαμα υλοποιείται. Ταυτόχρονα, ο ίδιος ακριβώς θεατής αναζητεί την ειλικρίνεια και την διαφάνεια. Δεν θέλει απλώς να παρακολουθεί, αλλά να συμμετέχει, έστω έμμεσα ως εξωτερικός παρατηρητής, στη δημιουργική διαδικασία μέσα και έξω από τον αγωνιστικό χώρο.
Δεν είναι λοιπόν δύσκολο να πιστέψουμε πως οι αποκαλύψεις στο Unreal μπορούν να αποτελέσουν ένα κινητήριο μοχλό για κάποιον να θέλει να συνεχίσει να παρακολουθεί. Μπορούμε να συγκρίνουμε το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ περισσότερο με στιγμιότυπα «behind the scenes» μιας κινηματογραφικής παραγωγής, παρά να το… αγριοκοιτάζουμε ως μια αποκαλυπτική έκθεση της «μυστικής» τέχνης του pro wrestling. Η ευχαρίστηση στο τελικό προϊόν μπορεί ακόμα να υπάρχει!
Συνεπώς, το WWE Unreal μπορεί να μοιάζει με το τέλος μιας εποχής, αλλά στην πραγματικότητα σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας. Μιας εποχής όπου το pro wrestling δεν κρύβει πια τι είναι, αλλά στέκεται με αποφασιστικότητα σε αυτό που πραγματικά είναι: ένα μείγμα αθλητισμού, θεάτρου και μυθοπλασίας που συνεχίζει, παρά τις αλλαγές, να προκαλεί πάθη. Όσο το kayfabe ήταν το μέσο με το οποίο εμείς, ως fans στα νεότερα χρόνια μας, μας έκανε να παρακολουθούμε, τόσο και η αλήθεια να γίνει αυτό που θα κινητοποιήσει νέους fans να κάνουν το ίδιο
