Γράφει ο Αιμίλιος Βελία
Ό,τι είναι ο Michael Jordan για το μπάσκετ και ο Marlon Brando για την υποκριτική, αυτό είναι ο Shawn Michaels για το wrestling.
Η καριέρα του Τεξανού παλαιστή είναι μια από τις πιο πολυτάραχες αλλά ταυτόχρονα περίφημες στην ιστορία της πάλης. Δεν υπήρχε κανένας που μπορούσε να συγκριθεί μαζί του ανάμεσα στα σκοινιά.
Το ταλέντο του όμως, ήρθε με την κατάρα μιας απαράδεκτης και άκρως υπερφίαλης συμπεριφοράς στα παρασκήνια. Κατάφερε λοιπόν με το έργο του στο wrestling να επισκιάσει και να επανορθώσει τα αδικήματά του;
Αυτό θα απαντήσει το PW στο αφιέρωμα που παρουσιάζει για τον «Showstopper», σαν σήμερα που συμπληρώνει τα 58 του έτη.
Το ξεκίνημα στις tag team
Ο κατά κόσμον Michael Hickenbottom ξεκίνησε τη πάλη στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, και ανέπτυξε το στυλ ενός ευέλικτου high-flyer.
Σύντομα, γνωρίστηκε με τον Marty Jannetty και έγιναν γρήγορα καλοί φίλοι και tag team partners, υιοθετώντας το όνομα «The Midnight Rockers». Η ομάδα τους έκανε θραύση στα territories του NWA και στο AWA, αλλά δεν άργησαν να έρθουν στη προσοχή του Vince McMahon, και αμέσως πήραν μεταγραφή στο WWF το 1987.
Η φήμη και επιτυχία του να βρίσκονται στο μεγαλύτερο promotion του κόσμου δε πέρασε… απαρατήρητη στους δύο νεαρούς. Με την αυτοπεποίθησή τους στα ύψη, οι Michaels και Jannetty έγιναν… γλεντζέδες και άμεσα απέκτησαν φήμη ως party animals, πράγμα που δεν τους έκανε ιδιαίτερα αρεστούς στα αποδυτήρια.
Εδώ πρωτοεμφανίζεται ένα συνεχές μοτίβο το οποίο θα αντιμετωπίσουμε στην ιστορία του Shawn Michaels, και αυτό είναι η υπερφίαλη συμπεριφορά που αποτελούσε «παρενέργεια» των υπέρτατων ικανοτήτων του στο καναβάτσο. Αυτό, μαζί με την κατάχρηση αλκόολ και ουσιών, αποτελούσε μάστιγα για εκείνον στη πορεία της καριέρας του.
Όπως είναι λογικό, σημείωσε τεράστια επιτυχία μαζί με τον Jannetty, και κέρδισαν την αγάπη των fans με τις επιδέξιες κινήσεις και φανταχτερές φορεσιές τους.
«I’m just a Sexy Boy»
Στις αρχές του 1992, οι Rockers «έσπασαν» σε ένα θρυλικό segment στο Barber Shop του Brutus «The Barber» Beefcake. Ο Michaels έριξε τον Jannetty μέσα από το τζάμι του παραθύρου του Barber Shop, και αυτό αποτέλεσε την… επική αρχή του singles run του HBK.
Με ένα νέο… πιασάρικο τραγούδι, ο Shawn Michaels υιοθέτησε την περσόνα μιας αλαζονικής πριμαντόνας, φορώντας προκλητικά ρούχα και πλασάροντας τον εαυτό του ως σύμβολο του σεξ.
Από εκείνο το συμβάν και έπειτα, ακόμα περισσότερο ήρθε στο προσκήνιο η δεινότητα του στο ρινγκ, καθώς ως singles star, ο «Showstopper» παρέδιδε απανωτά άριστα ματς με τους μεγαλύτερους σταρ της εποχής, όπως τους Mankind, Undertaker, Razor Ramon, Big Van Vader και Mr. Perfect. Με γοργούς ρυθμούς εισήλθε στο main event, και στη WrestleMania XII (1996), έγινε για πρώτη φορά WWF Champion.
Μια… κλίκα απλώνει τα «πλοκάμια» της στο WWF
Κατά την άνοδό του στη κάρτα, ο χαρακτήρας του Michaels έξω από το ρινγκ δεν άλλαξε και συνέχισε τον προκλητικό τρόπο ζωής του. Αν και ο Marty Jannetty δε βρισκόταν πλέον στο πλευρό του, ο «Mr. WrestleMania» βρήκε τέσσερις νέους φίλους:
Τον Razor Ramon (Scott Hall), τον Diesel (Kevin Nash), τον 1-2-3 Kid (Sean Waltman) και τον Hunter Hearst Helmsley, πλέον γνωστό σε μας ως Triple H.
Στους πέντε άνδρες αυτούς αποδόθηκε η ονομασία «The Kliq», και κατά τα μέσα της δεκαετίας του ’90, κυριαρχούσαν στο WWF, ανταλλάσσοντας μεταξύ τους τίτλους και θέσεις στο main event. Η επιρροή τους στη διοίκηση ήταν μεγάλη, και τη χρησιμοποιούσαν για να παραμένουν στο προσκήνιο των σόου της εταιρείας.
O Vince McMahon δεν μπορούσε ή δεν ήθελε (οι απόψεις διίστανται) να κοντρολάρει την ανεξέλεγκτη αυτή παρέα.
Το 1996, η Kliq διαλύθηκε όταν οι Hall, Nash και Waltman έφυγαν για το WCW, και έμειναν πίσω ο Michaels και o Triple H. Οι δύο μετέπειτα έχτισαν το πασίγνωστο και θρυλικό tag team, την D-Generation X.
Το κύριο χαρακτηριστικό της D-X ήταν η γελοιοποίηση κάθε αντίπαλου που βρισκόταν στο διάβα τους.
Όπως ίσχυε και με την Kliq, δεν είχαν καθόλου καλές σχέσεις με τα υπόλοιπα μέλη του roster, και περισσότερο από όλους, με τον Bret «The Hitman» Hart.
Michaels και Hart: Οι… Federer και Nadal της επαγγελματικής πάλης
Στα μέσα της δεκαετίας, οι αναμφίβολα δύο μεγάλοι σταρ του WWF ήταν ο Bret Hart και ο Shawn Michaels. Αν και ο HBK ήταν σίγουρα κορυφαίος όσον αφορά την ικανότητα μέσα στο ρινγκ, ο «Hitman» αποτελούσε ίνδαλμα επαγγελματία και αθλητή, έχοντας τον ύψιστο σεβασμό για την τέχνη του wrestling.
Τα λόγια για τις «τιτανομαχίες» των δύο μαέστρων είναι περιττά, γι’ αυτό θα σας παραπέμψω παρακάτω στα προσωπικά αγαπημένα μου ματς μεταξύ τους.
Οι ρήξεις του Michaels με τον Bret Hart και πολλούς άλλους στο roster, του πρόσδωσαν τη φήμη στα αποδυτήρια ως ένας αντισυναδελφικός εγωμανής.
Μετά το Montreal Screwjob, ο Bret Hart έφυγε από το WWF το 1997 και άφησε τον Michaels μόνο του στην κορυφή.
Τα «πάθη» του «Heartbreak Kid»
Το τέλος της δεκαετίας αποδείχθηκε δύσκολο για τον ταλαντούχο wrestler. Μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό στη μέση του, ο Michaels άφησε τον τίτλο στη WrestleMania XIV και παραιτήθηκε από την ενεργό δράση. Μέχρι εκείνη τη περίοδο, αν και ήταν λατρευτό το έργο του στο ρινγκ, ο αντιεπαγγελματισμός που επανειλημμένως επιδείκνυε τον αποξένωσε από τους συναδέλφους του, και η προσωρινή απόσυρσή του από τη πάλη ήταν τουλάχιστον απότομη και άδοξη.
Εν τέλει, ο Shawn Michaels μεταμορφώθηκε ολοκληρωτικά στον χαρακτήρα που έπαιζε στη τηλεόραση.
Κατά την απουσία του, για πρώτη φορά βρέθηκε χωρίς αυτό που τον έκανε πιο ξεχωριστό από όλους, το wrestling.
Το 1999 παντρεύτηκε και έγινε πατέρας, γεγονός που τον οδήγησε στο να εγκαταλείψει το σκληρό lifestyle, ενώ τρία χρόνια μετά, στράφηκε στη θρησκεία και έγινε Χριστιανός.
Η αποκατάσταση μιας θρυλικής κληρονομιάς
Μετά από πέντε χρόνια έξω από το ρινγκ, ο Shawn Michaels επανήλθε δριμύτερος στο WWE το 2002. Παρά το μεγάλο διάλειμμα, ο «Heartbreak Kid» δεν είχε χάσει ούτε… σταγόνα από το ταλέντο του!
Παράλληλα, ο νέος χαρακτήρας του δεν είχε καμία σχέση με την εγωπαθή πριμαντόνα που προκαλούσε προβλήματα και κρυβόταν πίσω από τη κλίκα του όταν δυσκόλευαν οι καιροί.
Όντας βετεράνος πλέον, δεν «χαντάκωνε» τους νέους σταρ, αλλά τους ανύψωνε με αψεγάδιαστα ματς και εκρηκτικά storylines.
Παραδείγματα αποτελούν τα φανταστικά παιχνίδια του με τους Chris Jericho, Kurt Angle, Randy Orton και John Cena, οι οποίοι όλοι αναδείχθηκαν μεγαλύτερα αστέρια μετά από τις συγκρούσεις τους με τον HBK.
Η τελευταία οκταετία του Shawn Michaels στο WWE αναδείχθηκε ακόμα περισσότερο μετά από δύο μεγάλα συμβάντα. Πρώτη αποτελεί η συμφιλίωση του με την παλιά του νέμεση, Bret Hart, έναν άνθρωπο που πολλάκις αδίκησε.
Δεύτερο είναι η τελική και ποιητική του απόσυρση από τη πάλη, παίζοντας ένα εξαιρετικό ματς εναντίον του Undertaker στη WrestleMania XXVI. Αυτός, και ο αγώνας που έπαιξαν οι ίδιοι τον προηγούμενο χρόνο, θεωρούνται οι καλύτεροι στην ιστορία του «Show of Shows», αν όχι στην ιστορία όλης της επαγγελματικής πάλης.
Σήμερα, ο Shawn Michaels συνεχίζει να δραστηριοποιείται στο wrestling, έχοντας πάρει τα… κλειδιά του NXT από τον καλό του φίλο, Triple H. Καθήκον του «Heartbreak Kid», πλέον, είναι να παραδίδει τις ανεκτίμητες γνώσεις του στην επόμενη γενιά.
Παραμένουμε… heartbroken;
Επανερχόμαστε στο αρχικό μας ερώτημα: Κατάφερε το έργο του HBK να επισκιάσει τα αδικήματά του;
Προηγουμένως είπα ότι το ματς αποχώρησης του Shawn από τη πάλη ήταν ποιητικό, αλλά γιατί; Επειδή μόλις μια δεκαετία πριν από αυτό, ο ίδιος είχε αποφασίσει να αποχωρήσει από τον κόσμο της πάλης, αλλά έφυγε με έναν τόσο άγευστο τρόπο και με μια κληρονομιά γεμάτη μαύρα στίγματα παρά υπερηφάνεια. Μεγάλη ντροπή για έναν παλαιστή με τέτοιες δυνατότητες.
Όμως, ο «Showstopper» κατάφερε, μέσω της βούλησης και της δύναμης του, να ολοκληρώσει το έργο του στο wrestling με δικούς του όρους. Η τελευταία του ανάμνηση στο ρινγκ δεν είναι σημαδεμένη με ντροπή, αλλά ξεχειλίζει συγκίνηση και καμάρι.
Συνεπώς, η απάντηση είναι ναι!
Αν και ο «Heartbreak Kid» ράγισε τις καρδιές μας, στο τέλος τις «γιάτρεψε» και τις κέρδισε!
Υ.Γ. Όχι, δεν μετράω καν τον αγώνα του στη Σαουδική Αραβία. Αυτό το ματς δεν έγινε ποτέ.
