Γράφει ο Αιμίλιος Βελία
Το wrestling πρόκειται ίσως για τη μόνη μορφή τέχνης στην οποία η μυθοπλασία επηρεάζεται από (και επηρεάζει) την ροή της πραγματικότητας.
Σε πολυάριθμες περιπτώσεις, αυτό επιφέρει έξοχα αποτελέσματα (δείτε το pipebomb του CM Punk το 2011 σαν παράδειγμα), ενώ άλλες φορές, αποτελεί μια συνταγή προς την καταστροφή.
Αυτή, λοιπόν, είναι μια από αυτές φορές.
Η θυελλώδης και ταραγμένη ιστορία του Ultimate Warrior έχει πολλάκις διηγηθεί και αναλυθεί ως μια περίπτωση ενός άνδρα που «βούτηξε» τόσο βαθιά στο ρόλο του, που επηρέασε με ακραίο τρόπο τη ψυχοσύνθεση και το γνώθι σαυτόν του. Ανήμερα των γενεθλίων του, θα μιλήσουμε για τη ζωή και καριέρα του.
Στο χρονικό της ζωής και καριέρας του θρυλικού παλαιστή, δεν υπάρχει ένας, αλλά δύο πρωταγωνιστές. Ένας είναι ο Ultimate Warrior, ο φανταστικός χαρακτήρας, και ο άλλος, ο Jim Hellwig, ο άνθρωπος πίσω από την αμφίεση.
Επειδή λοιπόν υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ των δύο αυτών οντοτήτων, θα μιλήσουμε για τους δυο ξεχωριστά.
Ο μπρατσαράς από τα «parts unknown»
Ο Ultimate Warrior πρωτοεμφανίστηκε στις τηλεοπτικές οθόνες του WWF το 1987. Από τη πρώτη στιγμή, ο έξαλλος μπρατσαράς από «άγνωστα μέρη» (parts unknown) «έπιανε» το μάτι κάθε θεατή. Εκτός από την εξωπραγματική του εμφάνιση που φαινόταν λες και είχε ξεπηδήσει από τις σελίδες ενός κόμικ, ξεχώριζε λόγω της, ας το πούμε, εκκεντρικής συμπεριφοράς του.
O Warrior ήταν ένα τέρας της φύσης το οποίο διακατέχοταν από απαράμιλλη ενέργεια. Κατά την είσοδό του σε κάθε αρένα, «γκάζωνε» με αστείρευτη ταχύτητα προς το ρινγκ και τράνταζε βίαια τα σχοινιά σαν μανιακός, πάντα συνοδευόμενος από την ροκ μουσική του. Οι αγώνες του ήταν, κατά κύριο λόγο, ολιγόλεπτα squash matches, όπου ο Warrior αδιαφορούσε για κάθε χτύπημα, και μετά από τρεις κινήσεις και ένα pin, είχε ήδη φύγει τρέχοντας για τα αποδυτήρια.
Ταυτόχρονα, τα promo του, τα οποία στερούνταν κάθε νοήματος, φάνταζαν περισσότερο ως φλογερές ασυναρτησίες ενός παράφρονα παρά ως τις κλασσικές καυχησιολογίες ενός παλαιστή.
Παραδόξως όμως, αυτά τα χαρακτηριστικά τον κατέστησαν έναν απ’ τους πιο δημοφιλείς wrestlers της δεκαετίας του ’80 και ’90. Εκατομμύρια μικρών και μεγάλων fans, βαμμένοι με το εμβληματικό μακιγιάζ του Warrior, πύκνωναν τις αρένες και αποθέωναν τον «γίγαντα» του κατς τη στιγμή που «χτύπαγε» η μουσική του.
Η θρυλική του εμφάνιση τον έκανε εικονικό, η ενεργειά του ήταν απολύτως μεταδοτική και τα promo του, αν και ακατανόητα, ήταν ιδιαιτέρως απολαυστικά. Όσον αφορά τη δουλειά του στο ρινγκ, ο Warrior διέθετε λιγοστό έως και μηδενικό ταλέντο, αλλά ο τρόπος με τον οποίο κατατρόπωνε κάθε τι βρισκόταν στο διάβα του τον έχτιζε έναν μύθο γύρω από τον σχεδόν ανίκητο χαρακτήρα του.
Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο απέκτησε ο Warrior τη πρώτη του ζώνη στο WWF. Στο SummerSlam 1988, πήρε το Intercontinental Title από τον Honky Tonk Man, σε ένα ματς που διήρκεσε μονάχα 31 δευτερόλεπτα!
Η μεγάλη άνοδος
Το ζενίθ του Ultimate Warrior έφτασε στη WrestleMania VI του 1990, όπου αναμετρήθηκε με τον άλλο «γίγαντα» εκείνης της περιόδου, Hulk Hogan. Ο Vince McMahon, χωρίς να θέλει να στηρίζει την εταιρεία του αποκλειστικά στην παταγώδη επιτυχία του «Immortal One», έχρισε τον Warrior την επόμενη μεγάλη ατραξιόν του WWF.
Στον εν λόγω αγώνα, ο Intercontinental Champion κέρδισε «καθαρά» τον Hogan, ώστε να φορέσει επιτέλους το WWF Championship. Τη ζώνη έχασε με δόλο από τον Sgt. Slaughter στο Royal Rumble της επόμενης χρονιάς.
Κάπου εδώ, η ιστορία του Ultimate Warrior τελειώνει και ξεκινάει αυτή του alter ego του, Jim Hellwig.
Ο άνδρας πίσω από το μακιγιάζ
O Hellwig (γεννηθείς 16/6/1959) πριν, μπει στο wrestling, υπήρξε bodybuilder (μα τι σοκ έτσι;) και εισήχθη στη βιομηχανία μαζί με τον Steve Borden, τον οποίον εμείς σήμερα γνωριζουμε ως Sting. Σύντομα, όμως, οι δρόμοι τους χωρίστηκαν λόγω των διαφορετικών τους φιλοσοφιών.
Όντας Warrior στο WWF, ο Hellwig προφανώς γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Παρ’ όλα αυτά, υπήρχε πρόβλημα. Ο ίδιος ήταν επηρεασμένος από το σουξέ του χαρακτήρα και ανέπτυξε την ιδέα ότι ήταν ίσως ο σημαντικότερος παλαιστής του WWF.
Πριν το Summerslam του 1991, ο Hellwig έγραψε μια επιστολή προς τον McMahon, ζητώντας, συνοπτικά, ανεκδιήγητα υψηλές χρηματικές αποδοχές και έλεγχο πάνω στα storylines του. Ειδάλλως, ο Hellwig απειλούσε πως δε θα παρουσιαζόταν στο προαναφερόμενο event, ακόμα κι αν είχε διαφημιστεί και ο McMahon εμφανισιακά αποδέχθηκε.
Έτσι λοιπόν, αφού ο Warrior ολοκλήρωσε το ματς του στο SummerSlam και επέστρεψε στα παρασκήνια, ο πρόεδρος του WWF επί τόπου τον έδιωξε από την εταιρεία. Παρά δύο σύντομες επιστροφές το 1992 και 1996, οι σχέσεις μεταξύ Hellwig και WWF παρέμειναν πικρόχολες.
Η… μεταμόρφωση του Jim Hellwig
Ο Hellwig, εκνευρισμένος που ο McMahon αγνοούσε την μεγάλη του επιτυχία, νομίμως άλλαξε το όνομά του σε «Warrior» (Το «Ultimate Warrior» αποτελούσε πνευματική ιδιοκτησία του WWF). Αφού άφησε τον κόσμο του κατς, ο ίδιος προέβη σε μια καριέρα ως motivational speaker και life coach.
Οι παρελθοντικές δραστηριότητες του Hellwig στη σημερινή περίοδο δεν τον κολακεύουν ιδιαίτερα. Οι αμέτρητες ομιλίες και τα γραπτά που άφησε πίσω σκιαγραφούν έναν άνδρα με έντονες προκαταλήψεις και προβληματικές απόψεις, ιδιαίτερα εναντίον των ομοφυλόφιλων.
Ταυτόχρονα, η έχθρα μεταξύ εκείνου και του WWF (πλέον WWE) επιδεινώθηκε με την κυκλοφορία του «The Self-Destruction of the Ultimate Warrior» το 2005, ένα ντοκιμαντέρ που αποτελούσε ουσιαστικά μια δημόσια κατακραυγή από πλευράς του WWE περί της συμπεριφοράς του Hellwig στα χρόνια εργασίας του εκεί. Ο τελευταίος προχώρησε σε μήνυση για δυσφήμηση ενάντια της εταιρείας, αλλά δίχως επιτυχία.
Η επιστροφή και το τέλος
Όπως λένε όμως, ο χρόνος γιατρεύει όλες τις πληγές, και αυτό ακριβώς συνέβη το 2014. Ο Ultimate Warrior εντάχθηκε στο WWE Hall of Fame, συμφιλιώθηκε με κάθε άνθρωπο της βιομηχανίας που έθιξε στο παρελθόν και επανόρθωσε τη κληρονομιά του στην εταιρεία του Vince McMahon. Στο Raw μετά τη WrestleMania XXX, ο Hellwig ως Warrior σε ένα promo του προφητικά εξέφρασε:
«Η καρδιά κάθε ανθρώπου χτυπά για μια τελευταία φορά, και οι πνεύμονές του αφήνουν τη τελευταία τους πνοή. Αν οι πράξεις αυτού του ανθρώπου (…) κάνουν άλλους να πιστεύουν σε κάτι μεγαλύτερο από τη ζωή, (…) τότε το πνεύμα του θα απαθανατιστεί από (αυτούς) που τον τιμούν και θα κάνουν τις πράξεις του να ζουν για πάντα.»
Και όντως, η καρδιά του χτύπησε για τελευταία φορά την αμέσως επόμενη μέρα. Ο Jim Hellwig απεβίωσε λόγω εμφράγματος στις 8 Απριλίου του 2014, σε ηλικία 54 χρονών.
Τίθεται ένα σημαντικό ερώτημα με την ιστορία αυτή: Αν έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση το έργο ενός ανθρώπου επειδή προσφέρει μεγάλη χαρά και θετικότητα στη ζωή μας, πρέπει να το απορρίψουμε λόγω των λανθασμένων πράξεών του και του τρόπου με τον οποίο διαχειρίστηκε τη προσωπική του ζωή;
Αυτό είναι ένα ερώτημα το οποίο αφήνω εσάς να απαντήσετε.
Πριν κλείσω θα ήθελα να δώσω τα εύσημά μου στον Μάκη Παπασημακόπουλο, και την εκπομπή του «Με Τις Τάπες», που μίλησε σίγουρα πιο εύγλωττα από εμένα για τη ζωή και καριέρα του Ultimate Warrior. Το βίντεό του αποτέλεσε μεγάλη έμπνευση για αυτό το άρθρο.
Παρακάτω, το εξαιρετικό αφιέρωμά του:
